We weten het allemaal. Maar toch wordt er nog niet echt naar gehandeld. Ja, elk zichzelf respecterend bedrijf heeft inmiddels een blog en een handvol twitterende vertegenwoordigers. Maar we werken nog steeds op dezelfde manier met elkaar samen. We sturen geen brieven maar email, dat is anders. En we bellen elkaar ook vanuit de auto of vanaf een locatie. Maar zijn we nu echt anders gaan werken? Nee. Het 'zakendoen' is nog min of meer gebaseerd op stokoude waarden en normen. De manier waarop we naar onze samenwerkingspartners kijken ook. Misschien zien we iets meer van de privé persoon dan een aantal jaar geleden, maar wezenlijk anders is onze samenwerking daar niet van geworden. Hooguit iets intiemer en informeler.
Als we echt willen profiteren van de nieuwe openheid, moeten we die ook in onze samenwerkingen betrachten. En dat heeft verstrekkende gevolgen. Het zou als eerste betekenen dat er een heleboel verdienmodellen in de prullenbak kunnen. Die zijn immers vooral gebaseerd op de wetenschap dat de klant toch niet meer kan achterhalen wie, wat en wanneer die uren gemaakt zijn. Daar schuilt misschien ook wel het grootste probleem. Kunnen bureaus überhaupt wel echt open zijn of vallen er dan veel te veel door de mand? We zullen het gaan zien.
