Onze eigen Ruud a.k.a. Hoof, omschrijft zichzelf al jaren in zijn online bio’s als een Renaissance Man.
Homo Universalis. Ik weet nog goed dat ik die term voor het eerst hoorde. (’93 kunstgeschiedenis van Dees). En om heel eerlijk de waarheid te zeggen; ik zag mezelf in Da Vinci. Niet omdat ik mezelf ook maar iets van zijn talenten toedicht. Maar omdat ik het gevoel had dat ik niet maar één vak in me had. De moeite die ik had met het kiezen van een discipline, hield me dermate bezig dat ik zelfs op het onderwerp afstudeerde. Ik sprak met de Client Services Directors en Managing Partners van bureaus die in die tijd de Adformatie domineerden; DDB, Result (toen nog aparte bureaus) PMSvW Y&R, FHV, Publicis FCB PRAD, Pluspoint, Nijgh, Clockwork enfin; het rijtje. Ik vroeg ze naar de rol van de marketing-communicatie generalist binnen hun bureau. Overal was het antwoord hetzelfde; geen rol voor generalisten. Je expertise is strategie, media, traffic of creatie. En als je geen van die specialiteiten meester bent, ben je gedoemd account te gaan doen. Na mijn studie probeerde de communicatiebranche me er structureel van te overtuigen dat ik een keuze moest maken. Dat ik niet dit en dat tegelijk kon zijn. Dat bestond niet, dat ging niet, dat was onmogelijk. Accountfuncties, dat is wat voor jou, die hebben we voor je.
Maar dat was me veel te beperkt. Ik wilde meedoen, er middenin zitten. Niet alleen maar heen en weer gaan. Dus begon ik na een paar jaar aan klantzijde gewerkt te hebben, zelf een bureau. En daar kwamen uiteindelijk mensen terecht, die een soortgelijke weg bewandelden. Tussen de gangbare paden door, als het ware. En toeval of niet, ik ontmoet de laatste tijd veel “communicatie-ondernemers” die een vergelijkbare achtergrond hebben. Creatieve, inspirerende professionals met frisse ideeën en innovatieve methodes. Ik zie ze links en rechts succes na succes boeken. De jurist die film en video doet. De journalist die photoshopt, flasht en keyboard speelt. De strateeg die illustreert en animeert. De copywriter die een spelcomputer ontwikkelt. De ICT’er die een (online) delicatessen zaak runt. De fotograaf die websites bouwt. De grafisch ontwerper die meubels ontwerpt. Ze zijn echt. Ik ken ze persoonlijk.
Jarenlang hebben ze zichzelf moeten categoriseren naar het systeem dat gangbaar was. Maar de technologie heeft dat nu voor altijd veranderd. Ten eerste is het aanleren van creatieve ambachten een stuk gemakkelijker geworden. Mensen van universele snit kunnen hun talenten daardoor sneller en gemakkelijker aanwenden en ontwikkelen. De echte grote klap zit hem echter in het feit dat ze die talenten naadloos kunnen combineren en real time kunnen delen. Grenzen vallen weg. Oude categorieën lopen in elkaar over. De verzuiling van specialismen lost op. Vakgebieden schuiven als tektonische platen over elkaar en creëren nieuwe, nog woeste vlakten die ontgonnen kunnen worden. En waar nog elke dag een frisse wind waait.
Die nieuwe werkruimte vormt ten lange leste het canvas van de Renaissance Man (m/v). Voor hen die verschillende talenten, opleidingen en ervaringen combineren tot een uniek competentieveld, breekt een inspirerend tijdperk aan. Want daar waar in de echte wereld research, development, marketing, productontwikkeling en communicatie nauwelijks nog afzonderlijk zijn te identificeren, ontstaat vanzelf een behoefte aan professionals die over die traditionele zuilen heen kunnen denken en werken. Zoals we dat bij Woest - en een handvol onafhankelijke creatieve organisaties - al geruime tijd doen.
We ontwikkelen uiteenlopende ideeën bij Woest, maar dat wil niet zeggen dat we blind zijn voor goeie input van buitenaf, helemaal niet zelfs. Zo waren er toch vrij veel mensen die vonden dat we het in de shop van Woest Aantrekkelijk niet zo zwart-wit moesten blijven zien. En wie zouden wij dan zijn om een prangend verzoek uit de markt eigenwijs te negeren?
